Gerjo te Linde
Gerjo maakt bijna uitsluitend gebruik van het historische ‘Wet plate collodion‘ proces.
Hij creëert fine art beelden in de tijdsgeest waarin de fotografie ooit is ontstaan, de 19e eeuw.
De handgemaakte foto’s op glas of aluminium zijn unicaten, veelal perfect door de imperfectie.
Deze ambachtelijke manier van fotograferen zorgt er voor dat de beschouwer het innerlijke van de geportretteerde ziet en niet de vluchtige buitenkant.
Beelden met een eeuwigheidswaarde, in zowel de letterlijke – als figuurlijke zin van het woord.

Dinie Wikkerink
Licht is het belangrijkste thema in het werk van Dinie Wikkerink. Met het licht van nu creëert ze beelden die zowel abstract als figuratief geïnterpreteerd kunnen worden. Het merendeel van haar foto’s zijn in de gewone huiselijke omgeving gemaakt. Sinds 1993 werkt ze aan dit thema en heeft daarbinnen een eigen stijl en herkenbaar handschrift ontwikkeld.

Gert Wielink
Sinds de zomer van 2022 aangesloten bij het OFC.

Judith Spook
Sinds de zomer van 2022 aangesloten bij het OFC.

Laura de Morree
Ik werk voornamelijk digitaal maar vind het interessant om af en toe een uitstapje te maken naar analoge fotografie. Mijn werk kenmerkt zich door het ‘dicht bij huis’ karakter. Wat ik maak ligt dicht bij mij en wat mij op dat moment bezig houdt. In de loop der jaren ben ik meer in detail gaan werken, soms letterlijk soms figuurlijk, geen grote overzichten maar alleen dat wat er volgens mij toe doet. Ik streef er naar om mijn beelden sfeer en gevoel mee te geven, deze sfeer kan per beeld of serie natuurlijk heel verschillend. Ik wil proberen de kijker een beeld meer te laten beleven en voelen dan enkel registreren wat je ziet.

Peter van Tuijl
In 2007 nam hij afscheid als rector van het onderwijs en sindsdien is hij dagelijks bezig als vrije fotograaf, auteur, docent en begeleider fotografie voor fotogroepen.
Als fotograaf beweegt hij zich graag in de hoek van de sociaal documentaire fotografie, in projecten en documentaires en slentert hij graag door de straten van doorgaans grotere steden zowel in Nederland als daarbuiten. Je kunt hem dus ook een fervent straatfotograaf noemen. Vaak werkt hij gedurende langere periode aan een specifiek sociaal documentair project. Af en toe werkt hij in opdracht maar zijn vrij werk voert de boventoon.
Regelmatig exposeert hij zijn werk, zowel individueel als in groepsverband. Hij is verbonden aan de landelijke groep journalistiek en de Bondsmeesterklasse (BMK). Verder maakt hij deel uit van het Belgisch/Nederlands collectief F10 en het OOST GELDERS FOTOGRAFEN COLLECTIEF (OFC). Naast het fotograferen en coaching/begeleiding schrijft hij regelmatig in het fotomagazine FOTOgrafie en is als redacteur verbonden aan IN BEELD, een fotoblad van het centrum voor vrijetijdsfotografie.

Ton van Vroonhoven
Van doelgericht op pad gaan om te fotograferen naar je openstellen om beelden tegen te komen, dat is een belangrijke ontwikkeling die ik de afgelopen jaren ben doorgegaan. Vinden hoort nu meer bij mijn fotografische aanpak dan zoeken.
Mijn beelden zien er de laatste jaren ook anders uit. Eenvoudiger vaak, in enkele woorden te beschrijven, soms poëtisch, appellerend aan een gevoel voor wie daarvoor open staat.
Hoewel ik verwantschap voel met Amerikaanse fotografen als Walker Evans (pure fotografie) en Stephen Shore (hoge mate van organisatie in het beeld) is mijn blik de laatste jaren meer gevormd door het intuïtieve van Rinko Kawauchi (eenvoudige dromerige beelden) en Yamamoto Masao (kleine dingen in stilte).
Ofschoon eenvoudig ogend is het geen eenvoudige fotografie om te beoefenen. Series komen over een lange periode tot stand, zijn niet te plannen, kunnen inhoudelijk sterk veranderen. Het is die ontwikkeling/groei/aanwas/evolutie die fotografie tot een boeiend proces maken. De gesprekken binnen het OFC zijn voor mij erg waardevol om er richting in te vinden en scherp te blijven op het resultaat.

Bettina Hogeweg
Hoe verbeeld je de verbeelding? met deze vraag hou ik mij bezig in mijn werk. Het verbeelden van verhalen, in een sprookjesachtige, mysterieuze en beetje duistere sfeer, waarbij de kijker zijn eigen verbeelding kan gebruiken. Maar ook het vastleggen van emoties of ontastbare begrippen vind ik een uitdaging. Thema’s als nostalgie, eenzaamheid en vergankelijkheid komen vaak terug in de diverse series die ik heb gemaakt. In 2015 ben ik afgestudeerd aan de fotovakschool als fotografisch vormgever. Als eindexamenproject heb ik een prentenboek gemaakt, geïnspireerd door de verhalen van kinderen.

Wim Peters
Dat een wereld een werkelijkheid nodig heeft om de waarheid te zien is niet zomaar een gegeven. Zekerheden en twijfel wisselen zodanig af dat de werkelijkheid het steeds weer wint van de waarheid. Waar die werkelijkheid zich bevindt is niet te traceren. Ik ben op zoek naar die werkelijkheid en denk deze telkens te vangen. Beelden vormen daarbij een hoofdrol. Beelden waar ook vandaan. Een hoofd vol beelden die nauwelijks zijn te rangschikken. Maar doe je voordeel ermee. In mijn vrije werk is de thematiek door de jaren heen nauwelijks veranderd. De zoektocht naar het onherkenbare, de werkelijkheid die zich in mijn hoofd afspeelt, chaos beheersen door duidelijke kaders aan te brengen. Daarbij spelen ‘verhalen’ en herinneringen een grote rol. Gebeurtenissen, intiem en privé, maar ook groots en gezocht bepalen het kader. Het kader is de grens. Het concept is bijkans heilig. Al schetsend en zoekend worden beelden een werkelijkheid. Mijn fotowerken zijn daarbij vandaag de dag het medium om de werkelijkheid te delen. De werkelijkheid van de maker en van de beschouwer. Het moet lezen als een boek.

Wim Peters, Enschede 1948. Na mijn opleiding aan de Rietveldacademie in Amsterdam ben ik werkzaam geweest als tekendocent in het onderwijs. Daarnaast werkte ik als beeldend kunstenaar, als illustrator voor verschillende tijdschriften en uitgevers, grafisch vormgever en fotograaf. In de loop van de jaren zijn er veel exposities geweest, zowel van tekeningen, schilderijen, grafiek als van fotografie. Sinds 2005 ben ik lid van Fotokring de Liemers.